Bene bènnidos a Salimbasica su blog de Maurìtziu Sale

01/08/14

Autogrill.










Càpitat pagu prus o mancu a onni sardu, su de colaret in sa 131.
Sa 131 est a sa segura s'istrutura materiale prus de importu, pro aunire sos sardos.
E càpitat, colende in sa 131, chi unu tèngiat fàmene o fintzas àteru bisòngiu.
E tando, pro nàrrere, càpitat chi si firmet in Tramatza, in cussu tzilleri a trassa de Autogrill.
Càpitat fintzas chi custos tzilleris, giai est cosa nòdida, in intro tèngiant un'ispètzia de vetrina pro sa cosa de mandigare. Trasparente.
Est a nàrrere chi si nche sejat su màndigu a cudda ala de bidru.
E custa cosa, unu diat immaginare, at a àere unu sensu.
Duncas ti pones in ria e cando arribat su turnu tuo, cun una casta de ingenuidade e mesches no ischende s'inferru chi est isetende·ti, l'inditas a sa commessa su chi dias chèrrere e li naras:" A mi la dat pro praghere una mura de cussu pane?"
E cudda ( pro istatìstica est belle semper una fèmina a cudda ala de bangu) ti rispondet :" Motzarella cun tomata?"
Tue a su momentu non bi das cara. Non si l'apo a  àere inditadu bene, pensas. Duncas li naras unu simpre "Eja!" E s'acabbat in cue.
Ma, giai s'ischit, in sa 131 unu non colat petzi una borta. E custa cosa si repitet fintzas sas àteras bias. E cun àteras commessas diferentes.
"Unu cantu de cussu pane, pro praghere" (inditende·lu bene).
"Piberone e sartitzu?"  "Eja!". 
"Oe dia pigare una mura de custu" (cun su pòddighe bene apitzigadu a su bidru). "Presutzu e gorgonzola?" "Eja!". "A mi nche lu diat segare unu cantigheddu de cussa ?" (pompiende s'ispranada cun una mirada de manìacu e inditende·la cun ambos sos pòddighes de ammustrare cunvergentes e puntados a issa), " Curcuriga e casigiolu?" "Eja!"
Sa cosa comintzat a t'innervosire, pro ite càpitat fintzas cando su cantu de su pane est s'ùnicu chi est arrumbadu in sa vetrina: " A mi la dat cussa murighedda, sica che linna, chi paret de cartone, pro praghere?" "Tonno e tomata?" "Beh, bidat Vostè,est arrumbada petzi cussa!"  "TONNO E TOMATA?" artziende sa boghe de unas cantas tacas. "Eja..."
Nudda. Sa commessa non chinnit ogru. Non tenet peruna emotzione. Una caratza de àstragu.
E est tando chi ti benit a conca a cumintzare a iscumproare si lu faghet a posta pro ti inchietare. A sas primas, disinnas a l'acabbare de inditare a pòddighes e chircas de li fàghere cumprèndere su chi dias chèrrere, a paràulas. Faeddos iscientìficos, dislindados.
"A mi lu diat dare, pro praghere, unu cantu de pane cun ispàragu, curcuriga, tomata, casu e rìgamu?"
E issa, a fatza de sola de su totu:"Ispàragu,curcuriga, tomata, casu e rìgamu?"
E tue comente unu cogione: "Eja!"

Nche crompes a su puntu chi incumintzat a si pònnere cambas unu suspetu iscurigosu: intre custas commessas bi devet àere un'ispètzia de acordu segretu e clandestinu cun s'iscopu de li fàghere respòndere a sa gente semper chi "Eja!"
Forsis prus "Eja" retzint a sa die e prus sunt sos puntos chi nche marcant, no isco.
Forsis sunt a iscummissa, ponende a cùrrere mìgias de èuros. E mancari si sunt finas postas in dèpidu. Si sunt arruinende. Unu giru de iscummissas chi mancu 
cun sos caddos in Chilivani...
E est tando chi aconcas e proas a ammaniare unas cantas contra mesuras atzudas.
Ma, a dolu mannu inatzivas:" A mi la diat dare una murighedda de custa ispranada, pro praghere?" "Perdingianu e recotu?" "Nono."
"Nono?"
"Nono, de custa" (inditende semper sa matessi). 

"Eh, perdingianu e recotu, tando?" e tue "Ah, est cun perdingianu e recotu, custa?" e issa "Eja!" e tue cuntentu: "Tando andat bene!".
E issa,torra:"Duncas perdingianu e recotu?"
Nudda! Ti diat tocare a mala bògia a li torrares a respòndere chi "Eja".
E tando arrumbas a sa muda. Ite catzu!
E gosi,s'una die in fatu de s'àtera, mortificatzione a pustis de mortificatzione, nche l'acabbas in unu caminu sena essida:"A mi lu dat unu cantu de pane cun patata?"
"Cun patata?" "Nono!" "Ma,iscuset,no at naradu cun patata?" e tue "Ah,apo naradu cun patata?" (sa gente in ria,in palas tuas,est chesciosa)
"Eh,m'est partu chi eja".
E tue:" Boh, non mi nd'ammento".
"Deo apo intèndidu patata..."
"Mah..forsis" (gente oramai a frastimos).
"Tando, comente la cheret custa ispranada?"
"Andat bene, l'ammito, cunfesso! Apo naradu patata". ( gente irrochende a libru)
"Tando la cheret cun patata!"
"La chèrgio cun patata!"
E issa, galana: "Tando,patata?"


A pustis nânt chi unu est ansiosu e nevròticu, nânt chi.(MSale)


Nessun commento:

Posta un commento