Contu

A Nadale b’at finas cosas tristas. Eris a mangianu, pro nàrrere, apo assìstidu, sena pòdere fàghere nudda, a un'assachiada rebesta chi si nch'est  acabbada cun una abbutzinada.
Non càpitat a s'ispissu su de s'agatare cara a cara a eventos gasi lègios e cando càpitat est a raru chi unu iscat ite fàghere. Deo so arrumbadu atontonadu cara a cussu disacatu e istolondradu bidende totu cussa violèntzia. Un’èssere malu, una fera aiat abrancadu e martoriadu un'innotzente suta sos ogros de su babbu chi aiat fatu su possìbile, avolotende·si, pro bi lu leare dae francas, ma nudda. Betze brincos s'iscudiat pòber’ànima, pesende·si duos parmos dae terra e iscutinende sos mermos a chentu pre banda pro afrontare a chie fiat ochiende·li su fìgiu.

Bòrulos de s'àteru mundu, de ti pesare s'artudda. Ma nudda at pòdidu fàghere. E deo,ingaddinadu comente fia, galu prus pagu puru.
Un'innotzente non diat dèvere mai patire cosas che a cussa chi apo bidu. Non suta sos ogros de su babu o de un'isentu che a mie chi no apo ischidu ite fàghere pro istransire su chi fiat acontessende·li, s’iscureddu.
Fiat a tzichìrrios chi t’orpilaiant sa carena. Agitende·si e torchende·si pro si nch'illiberare, ma non bi fiat resessende e sa fortza fiat menguende·li semper de prus.

Su boja moviat imbetzes passos pretzisos, balla! No at ispèrdidu nen fortzas, nen tempus pro nche cròmpere a su chi s’aiat postu in conca. Pariat finas chi no esseret sa prima borta chi fiat faghende·lu.
Antzis a sa segura l'aiat giai fatu prus de una bia.
Siat comente si siat, a sas fines l’at agarradu a tzugru e si nche l’at leadu a palas de unu muru, in ue at sighidu s’òpera, finas a cando no apo intesu prus nudda.
Ocannu b’at a àere una mèrula de mancu in sa corte nostra.
Non si cumprendiat bene si fiat mascritu o feminedda a sa pagu pinna chi giughiat.
Ma su gatu, giai s'ischit, no nde pòmpiat cosas gasi e mescamente no nde faghet una chistione sessuale! (MSale)

Onore a Juanne Frantziscu Pintore.

Custu mangianu in Irgoli,premiados sos tres binchidores de su Prèmiu Pintore de Giornalismu.

Momentos de meledu, de allegria e finas duos istantes de cummotzione oe in sa Sala Consiliare de sa Comuna de Irgoli, pro su Prèmiu de Giornalismu organizadu in ammentu de Juanne Frantziscu Pintore.
Sos temas assignados fiant tres : Turismu; Natziones sena Istadu; Informatica.
Ànghelu Canu, lodeinu e Lisandru Beccu,silanesu ant bìnchidu sa categoria de su Turismu e Màuru Piredda, banaresu sa de sas Natziones sena Istadu. Sos tres artìculos, premiados cun dughentos èuros cadaunu dae sa Comuna  de Irgoli in persone de su Sìndigu Juanne Porcu , los at a publicare sa rivista “Eja”de Papiros Editziones. Duncas non iscobiamus inoghe s’argumentu tratadu.
Presentes pro sa cunsigna de su Prèmiu, fintzas Càrminu Pintore  in rapresentàntzia de su babbu e Mimmo Bove, s'autore de su sìmbulu de su Prèmiu.

-Fiat un'òmine cun sos pees bene prantados in su presente, ma cun sa mente orientada a su benidore- at naradu in s’istèrrida Diegu Corraine, editore de Papiros, ideadore e organizadore de su Prèmiu, cròmpidu ocannu a sa de duas editziones. -In su duamìgia e dòighi, annu de sa morte, nos fìamus lassados cun sa promissa chi li dia àere publicadu, in sa rivista “Eja”,  s'ùrtimu artìculu suo  in ue chistionaiat de su benidore de sa Limba Sarda colende·nche dae s’oralidade a s’iscritura. Pro mene no un'artìculu ebbia , ma est istadu pròpiu unu testamentu, unu surcu bene sestadu in ue semenare su benidore de sa Limba nostra. Custu Prèmiu est una de sas fainas chi li devo a Juanne Frantziscu- at agiuntu cummòvidu.

E un'àtera iscuta de cummotzione no l'at donada Ànghelu Canu unu de sos binchidores, cando at dedicadu su Prèmiu a sas duas fèminas prus de importu de sa vida sua e chi l'agiudant cada die a superare sas dificultades de sa vida. A sa mama chi, pròpiu tres annos a eris, in tempus de Nadale, si nch'est andada pro semper e a sa mugere chi finas si no est sarda, istimat cun totu su coro sa Sardigna e sa Limba nostra. 

Màuru Piredda nos at dimustradu galu una bia sa passione e sa cumpetèntzia suas in Polìtica Istràngia e , dedichende·li su Prèmiu a sa cumpàngia sua de vida, at serradu narende chi non bidet s’ora chi b’apat unu giornale fitianu in Limba Sarda, in ue pòdere pònnere a frutu totu sa passione sua pro custa professione e dare ispera a àteros giòvanos giornalistas.
Lisandru Beccu , nointames esseret sa de duas bias chi binchiat su Prèmiu, fiat su prus cummòvidu intre sos tres e cun pagos faeddos at dedicadu sa bìnchida a totu sos organizadores e a sos chi fiant presentes custu mangianu.
Unu Prèmiu particulare fintzas a duos pitzinnos de sas iscolas mèdias de Irgoli chi ant partetzipadu a unu cursu de giornalismu pro connòschere sos segretos e sas trassas de unu de sos mestieris prus nòbiles.

A sos àteros annos cun salude e cun semper prus amigos de Sa Limba.
Maurìtziu Sale Buinu

Crèsia e Limba.

Deo cun sa Crèsia tèngio unu raportu particulare. Non m'agradat meda a nd'allegare. Si potzo nde fatzo semper a mancu e no est mancu fàtzile a l'incuadrare. Est unu raportu ispeculativu, de istùdiu, belle semper agnòsticu, de grandu cunsideratzione, ma de belle totale ausèntzia de partetzipatzione e forsis de Fide puru, no isco.
Naradu custu, so prus chi non cumbintu chi, pro su chi pertocat sa Limba, diat èssere cosa bona sa de chircare puntos de cuntatu. 
Cun sos rapresentantes eclesiàsticos,naro. Preìderos, Pìscamos o Cardinales chi siant.
A bisu meu, diat tocare a los acurtziare pro los allegare.
No a los apretare.
In cue b'at pagu ite apretare!
Sunt parte de un'àteru mundu.
Su issoro est unu mundu millenàriu,parallelu.
A cuntatu cun su pòpulu,emmo, ma a su matessi tempus a tesu meda.
Cun règulas suas , collaudadas, firmas.
Tzertu est unu mundu fatu dae òmines e in ue b'at òmines b'at farta.
In ue b'at òmines b'est su bonu e su malu sentidu.
B'at onestade e corrutzione.
Intragna bona e mala.
Ma est inùtile a lis imputare chi sunt petzi a favore de s'italianu e contra a su sardu.
Est argumentu dèbile chi no at a donare frutu. Mai.
Su criu no nch'est in cue, ma in s'istùdiu, in sa deditzione e in sa connoschèntzia de su Mistèriu finas si a nois pagu nos rapresentat o nudda.
Ant a fàghere semper su chi disinnant issos si non si lis bogat argumentos de cabale.
Bi cheret propostas sèrias. Una diat pòdere èssere sa de sas tradutziones de su Testu Sacru e de sa Liturgia dae sa Limba originale, pro nàrrere.
E duncas bi diat chèrrere cumpetèntzia e capatzidades pro lu fàghere.
Non serbit mancu a nche la furriare semper in brulla prenende sos perfilos de fbook cun tzinnos befulanos  a sa Missa in sardu.
A sa segura at a arribare finas cussu, ma cun su tempus e sa collaboratzione.
Non bi nde cheret apretu, ingiùrgias o befas de cada genia ispainadas a chentu pre banda, ca pro issos sunt una Missa intrada e essida ! 

Cando un'essida podet devènnere unu dramma.

Pagu tempus a oe m'at capitadu una cosa e bos la chèrgio contare.Fiat in die de sàbadu, die de sole ispantosa e deo so essidu che a semper a mi fàghere pagos chilòmetros in bitzicleta, conca a Orthullè. A mesu tretu , intre Gonone e su passu de Sìlana mi so oviadu cun àteros apassionados de tziclismu,pagu prus o mancu una dusina, e amus sighidu a andare totus in pare. Sos chi giughiant sa bitzicleta ispetziale pro sa cursa in logu de asfaltu, nos nch'ant codiadu belle deretu ca leat prus in presse. Semus arrumbados in chimbe cun su mezu de foras de bidda e postos nos semus in ria, s'unu in fatu de s'àteru comente si costumat a fàghere in logu de istrada aberta a su tràficu, mesches si est istrinta che a s'orientale sarda. A pustis de unos sete,oto chilòmetros nos lompet dae palas una màchina e imbucat a tzocare sa trumba a supridu, nointames esseremus in ria e belle in pitzu a sa cuneta. A sa segura cheriat puntzurrare, no isco, fat'istat chi no l'acabbaiat. Cherende nos nche podiat colare cun fatzilidade, ca su tràficu in cue no est meda e non si diat èssere postu in perìgulu e mancu a nois diat àere istorbadu, pedalende comente fìamus a puntu in susu e cun sas ancas proadas dae s'isfortzu.

E imbetzes s'autista,unu giovaneddu, at sighidu a tzocare, ponende·si·nos a costàgios e, cun una manovra atrivida (forsis pro nos ispramare),tocat su manùbriu de su primu intre nois, su chi fiat a dae in antis de sa ria, faghende·nche·lu rùere a foras dae su caminu in un'ispètzia de ischervigadòrgiu,no isco si ais presente cussu cantu de istrada. Nos semus firmados deretu pro sucùrrere su chi nche fiat rutu e cuddu in antis at sighidu a andare a bellu,finas rallentende e ammiende a si firmare, imbetzes a unu prontu atzèllerat e si nche fuit. Cando nos semus segurados chi s'amigu non s'esseret istropiadu e non tenneret nudda de grae semus avantzados unos cantos chilòmetros finas a sa funtana de Ponte Romanu in Gianna de Petza e in cue nos amus torradu contos ca, su giòvanu de sa màchina no lu podiat ischire, ma Antoni ,su chi fiat a ùrtimu in sa ria de sos chimbe, teniat montada subra su cascu unu bene de telecameredda, de sas chi s'imperant como pro mantènnere un'ammentu de sas essidas in bitzicleta. E duncas aiat filmadu totu. In su vìdeu si nche bidiat craru su nùmeru de targa de sa màchina e in unu giassu finas sa cara de s'autista chi,cun unu risitu befulanu fiat ammustrende·nos·nche su pòddighe de mesu. Brutu berre!

 Tocaiat a disinnare su ite fàghere. Su bonu intre nois, bidu chi non b'aiat àpidu nudda de grae, non cheriat a fàghere peruna faina legale. Pensaìamus chi fiat unu giovaneddu, macu che caddu a sa segura,ma  chi lu diamus àere pòdidu chircare, ammustrare·li su filmadu e brigare·lu, ma sena denùntzias o cosas gasi. Tzertu sa faina sua nche podiat acabbare meda peus de su comente est andada, ma non fiat sa prima borta chi nos acontessiat cosas de cussa genia e non diat èssere istada mancu s'ùrtima. Su tziclista l'ischimus, in logu de istatale o provintziale no est chi lu bàjulent meda sos chi giughent mezos a motore,ca est lentu. E custu est beru, comente est beru chi unu muntone de tziclistas sunt maleducados e non rispetant su còdighe, nen cussu iscritu e ne mancu cussu morale, pro nàrrere. A  bias mancu sa natura rispetant,imbolende·nche arga a chentu pre banda, ma bastare diat...ajò.
"Est modus in rebus", naraiat Oràtziu. Chirchemus de nos rispetare e bajulare a pare, ca sa vida est una e un'ebbia e,mancari abarret registrada in logu de vìdeu,cando nch'est acabbada, nch'est acabbada.

Su Reticuladu.

      (Foto leada dae sa retza)
B'at unu logu.
B'at unu logu in ue sos problemas non sunt unu problema.
B'at unu logu in ue si ses malàidu ti sanant in s'istante, cun milli e milli retzetas e un'àteru tantu de meighinas.Semper bonas, semper mègius de cale si siat remèdiu apas mai proadu.
B'at unu logu in ue si tenes resone sos àteros non ti la dant mancu a balla e si no nde tenes b'at a àere semper calicunu chi ti la dat, bastante chi tue bi la dias a issu.
B'at unu logu in ue si naras chi Pìgliaru est unu guvernadore bonu ti bolant a tzugru che bespe e si naras chi est malu, su matessi.
B'at unu logu in ue totus sunt contra a totus e fintzas a favore,dipendet dae s'ora e dae s'argumentu.
B'at unu logu chi est che a unu Parlamentu e in ue si votat cada die e si binchet o si perdet sena mancu b'èssere su quorum. O finas eja, ma no nde l'importat nudda a nemos.
B'at unu logu in ue si ses allegru nch'essis tristu e malassortadu e si ses tristu s'iscracàlliu ti nche lu tirant finas a tie.
B'at unu logu in ue sa gente ischit belle totu o finas totu su chi no ischit, ca ischit comente fàghere, pro ischire su chi li serbit a su momentu e cale si siat momentu est bonu pro ammustrare a àtere chi ischit , finas si no ischit belle nudda.
B'at unu logu, e est unu in totu su mundu, in ue derrota polìtica, econòmica e sotziale non bi nd'at, non b'at pòveros e mancu mìseros o ignorantes e, si a bias unu s'intendet pòveru,mìseru o fertu, totus tenent sa solutzione pro lu torrare a ricu, sanu e forte.
B'at unu logu in ue sa paghe e sa gherra sunt cuncordes e a manu tenta, francu su momentu de su pàrrere e de su bisòngiu, ca tando s'isghelant e t'isghelant totus che a su fumu de sàbadu santu.
B'at unu logu in ue sa sabidoria est a bìnchidas de pare cun s'iscièntzia e sos deretos de onniunu s'agatant a istracu baratu subra su bangu de su mercadu. E los agatas totu sa chida, non petzi in die nòdida.
B'at unu logu sena ànima, ma a nois ite nos nd'afutit de s'ànima? Nois tenimus petzi bisòngiu de cumpangia. Tenimus bisòngiu de economia, de finàntzia, de polìtica, de isport e de isportas de machine.
E in cue agatamus totu su chi cherimus, francu su chi nos serbit.
B'at unu logu in ue si cheres podes pònnere cambas,podes megiorare, ma si ses dèbile in conca o in su coro, nche còdias sa pedde o puru ti la ghetant in coddos, che a Santu Portolu.
B'at unu logu chi paret chi nemos lu connoscat o l'apat mai praticadu e imbetzes, a craru o a cua,lu pràticat cada die.
B'at unu logu in ue s'atitant sos mortos, finas si non los connoschimus e cada die b'at un'interru de onorare,ca in cue non s'arresonat pro regione,bidda o bighinadu, in cue
s'arresonat a livellu còsmicu e duncas fintzas còmicu, pro nàrrere.
B'at unu logu in ue nemos ischit ite est sa birgòngia e nemos si nde birgòngiat a lu nàrrere;unu logu in ue su corrutu est a coddu ghetadu cun su corrutore;unu logu in ue sas neghes de s'òmine sunt semper angenas.
B'at unu logu in ue non bi cheret passaportu pro intrare e mancu pro essire.
B'at unu logu in ue non b'at disterrados,disamparados o malintragnados. O forsis eja,ma suta sa caratza de sa fortilesa, de s'atza e de sa balentia chi paret siant sos meres, in cussu logu.
B'at unu logu chi,si non bi fiat istadu,nos diat èssere tocadu a l'imbentare. 
E fatu l'amus.
Facebook, si narat e no est un'Ente Locale, ma còsmicu. 

O forsis còmicu, no isco.

Ammentos fòssiles.

B’at un’annu, in custu contu.
B’at unu cuadru e b’at un’òmine.
B’at unu cuadru de Màriu Delitala, "Sa dispatzada de s'arrendadore", chi  onni borta chi lu torro a bìdere m’ammàchiat. At a èssere una brulla de sos neurones,a sa segura, ma mi nche torrat cun sa memòria a unu tempus chi no apo mai connotu. E mi biso chi  sa die, su ses de ghennàrgiu de su milli e setighentos e setantaduos bi fia deo puru, cuadu in un’ungrone de s’àula, ispiende·nche cussu protzessu e gosende·mi sa sentèntzia. Istrajadu nche l'aiant s'arrendadore, unu tzertu Mureddu, fonnesu e in pare cun issu fintzas su marchesu de Orane, su feudatàriu. Los aiant minetzados chi, si diant èssere istados torrados a Nùgoro, los diant àere mortos ambos. Cussa fiat sa cundenna. E custu deo mi l'ammento comente chi l'apa bìvidu in persone.
Forsis su “deja vu” podet èssere puru a càusa de sa data nòdida,ca nde tèngio finas un'àteru de ammentu de tando.

Custa borta fiat in su mese de trìulas e deo non fia in Nùgoro, ma in Casteddu. A rodeu in sa tzitade,intendia sa gente contende contos de unu giovaneddu chi, in pessu laureadu,  nche fiat cròmpidu a sa càrriga de Giùighe de s'Udièntzia Reale. Nât chi fiat pro voluntade de Càralu Manuelle III de Savòia. Su babbu e sa mama nche l'aiant imbiadu a cue pro si fagheret a abogadu e afidadu si l'aiant a unu de sos mègius de tando: Sarvadore Nieddu, nugoresu. Ma issu, finas si fiat amantiosu de su Deretu, gana de fàghere s'abogadu no nde teniat. Tando nât chi si fiat dadu a istudiare a die e a note e, in su giru de un'annu, nât chi nche l'aiant postu subra sa càtedra de Istitutziones Tziviles e dae cue a Giùighe de su Re. Cussu giòvanu, chi a pustis diat àere codiadu su nùmene suo marcadu a fogu in s'istòria sarda, fiat Giuanne Maria Angioy.
Pensade·bos...in un'annu ebbia duos eventos de importu seculare pro sa Sardigna.
A un'ala sa Cussèntzia Tzìvica de su pòpulu de Nùgoro chi, a pustis de annos de suferèntzia suta su Marchesu de Orane,disinnat a lu tzapare,a lu protzessare e a lu cundennare in pare cun s'arrendadore suo.
E a s'àtera, in un'àteru chirru de Sardigna, unu giòvanu si fiat fatu, sena l'ischire nemos, a cura omeopàtica pro su Sistema Monàrchicu de tando .

Torrende como a su tempus nostru,b’at de nàrrere chi sa dinàmica de su cuadru de Delitala est ispantosa e nos dat a beru s'impressione de nch'èssere in cue in intro, in pare cun sos consigieris,cun su pòpulu de tando, ghetende·lis manu in s’impresa.
 Deo no isco (o nessi non m’ammento) si Nùgoro o si sa Sardigna apat mai connotu sumanas ricas e profetosas, ma sa fieresa, sa severidade e s’atza de cussas caras no mi nche l’ismèntigo,ca est una cosa chi non si nche colat a cua. Gasi comente non mi nche potzo ismentigare sa cultura e su coràgiu de Giuanne Maria. Òmine pràticu , a sa segura. E intre sas òperas de  Voltaire, de Montesquieu o de Rousseau, intre totu sos libros giurìdicos, nche crompeit  a sa Summa de sa Giustìtzia e de sa Libertade, colende dae sa carrera de sa Rebellia, cando, in fatu in fatu a sa nòmina sua a Giùighe Reale,aiat postu sas modinas pro fraigare un’àtera Dispatzada:sa de su Feudalèsimu.

E frighinende·mi custos ammentos, a bias mi pregunto ite diat èssere mègius a fàghere oe, cara a su Guvernadore nostru. Ómine fritu che nie,chi no essit belle mai e belle mai allegat in pùblicu.
Semper dae s’una aposentu a s’àtera de su Palatzu, disconnoschende sas lamentas nostras e mutzende·nos·nche sa Limba.
Forsis lu diamus dèvere agiudare a si sapire de s’anneu chi nche giughimus in intro.
Chirchende sa mègius manera tzertu, ma devimus.
E lu diamus pòdere fàghere a manera atzuda.Torrende·nos, suta metàfora, a cuddu mese de ghennàrgiu bene pintadu dae Delitala.
O a manera dìliga e rafinada che a Giuanne Maria,pro nàrrere.
Duncas istudiende a supridu, formende e firmende sa Cussèntzia nostra.
O puru bi diat èssere sa de très possibilidades: a istaremus calliados a sa muda isetende su tempus benidore!

Leghende e bisende.

Sa die chi nche l'aia acabbadu su libru, nche l'aia codiadu subra a sa mesa e  fia essidu a mi ghetare pagos passos conca a mare a ora de mesunote. Rosinende fiat. Abba lèbia lèbia, lusinghende·si sas àeras e lusinghende·mi.

Falende dae domo pro nche lòmpere a perdas de mare, mi tocaiat a mala bògia a colare suta unu portzu. S’ùnicu portzu de Gonone.

Una genia de pontigheddu chi aunit sa Villa Ticca a un'origheddu de ortu cun pompia,arantzu e àtera cosa de nche furare a minores pro ispàssiu, in pare cun sos cumpàngios. Una domo de ricos a fragu de ògiu de rìtzinu, ispantosa e pomposa che a totu sas domos chi a bias si costumat a fraigare non petzi pro bìvere, ma mesches pro l'ammentare a àtere chie est su mere. A manu manca giughia a issa e a dereta bi fiat s'ortu. Cara a cara petzi s'iscurigore de su gurgu chi deo  aia semper fatu a memòria. Lughe in cue non bi nd'at àpidu mai, petzi sa luna. E in bidda, giai s'ischit, francu s'istiu no est chi sa gente siat a trumas. Nemos b'aiat a rodeu e fia solu cando nch'aia intesu unu tzocu de caddos acurtziende·si·nche semper prus a s'oru meu. S'istintu mi naraiat a mi tirare a un'ala, a m'imbarare a costas de muru ca su logu in cue est istrintu  e non nche diant èssere colados sena mi catzigarent. Su coro tzochende, alenu perdende e carena tremende, mi so dadu a isetare. In unu si mi parat in dae in antis un'òmine solu e a pee, assuconadu peus de mene, sos ogros isbarriolados e abbis-abbis mi nch'ammustraiant sa luna e una timòria illacanada. Lu fiant sighende pro lu mòrrere e sa vida fiat chirchende  in cussu gurgu o cale si siat ispera. Cando mi nch'at bidu pariat chi nch'aeret bidu a Deus e inghenugradu si m'est in dae in antis ingramessende agiudu, mancu essere Deus a beru.

"Chircade de bos pasare agigu e narade·mi ite b’at.", li fatzo. E issu "Non b'at ora como. Agiuda·mi a mi nch'istichire o m'isperdent!"

A pagu tretu b'aiat un'ungrone cuadu in palas de una mata de chessa e unu coladòrgiu istrintu chi imperaìamus cun sos cumpàngios pro nos nche fuire cando su mere nos nch'agataiat in grìmines furende dae s'ortu. Lu tèngio a unu bratzu e a piutu a piutu, ca fiat istracu morende e cun sos pees chimentados,nos nche ponimus a s'atàchinu. E mi cumentzat unu contu confusu de una crèsia, de maias, de un'àrbore mannu a ue lu deviant apicare pro lu porrogare. E corfos b'aiat e isfrongiadas a s'ischina e coladas de lepa a massiddas e a sa carena. Fiat totu una malandra e totu tzitzieddadu  pariat, suta sa lughe de sa luna pro comente fiat pìghidu su sàmbene chi si li fiat assutadu in cara. E frastimos chi no nch'at pèrdidu contende·mi su contu. E irrocos a chentu pre banda a Deus,a su Pìscamu e a totu sos chi l'aiant giuigadu responsàbile de una cosa chi no aiat fatu mai.

L'aiant acusadu ca nât chi una die ,in missa,nch'aiat postu sos ogros in sas petorras de Callina, sa sorre de su preìderu chi como fiat prìngia e nât chi non si los chinniat dae subra a ghisa de l'improssimaret a beru cun sos ogros ebbia.

"E ite diàulu?",li fatzo deo.
"No est chi non tèngiant resone, la fia pompiende. A petorras. Duas taeddas chi no nche las brincat caddu, tostas e presumidas che a issa etotu. Ma no l'apo tocada. Mai!"

E li sighit cun tzinnos a sa malidade e a sa gana mortale de sos òmines chi fiant sighende·lu a sa pagora, pro nche li learent dae su coro s'ammentu de cussa giòvana galana.

In unu lu bido chi fiat runchinende e boghende·nche  dae suta sos istratzos chi giughiat ghetados in coddos, una rugre chi pariat de oro massitzu e una genia de launedda. Mi intregat sa rugre narende·mi:"Custu est un apannu pro m'aeres agiudadu". Fiat grae e bella meda e furriende·mi·la in manos m'apo abbigiadu chi,a banda de palas,giughiat cosa iscrita. Sìmbulos istranos. "Paret aramàicu.Ite b'at iscritu inoghe?", l'apo preguntadu.

E issu a unu prontu, imbucat a tzocare . "Bah!", m'apo fatu "Su berme si nche l'est mòvidu!" E li sighiat cun una mèmula trista e infadosa; e li sighiat semper prus intrante, semper prus a forte.Semper prus in s'oru a origras.Intrende·mi·nche semper prus a intro.

"A mi lu narades , pro praghere, ite est chi b'at iscritu in palas de custa rugre?"

"Ischida·ti!", mi faghet torrende deretu a tzocare cussu bene de launedda.

"Comente?"

"Ischida·ti!, b'at iscritu.E no est aramàicu. Sànscritu est."

E ischidadu mi nche so, a dòlimas de ischina,pro su comente fia sètzidu note note. Cun su libru galu abertu in petorras. A sas chimbe de s'incràs. S’ora de s’isvèllia.(MSale)

Custu e àteros bisos curiosos e finas àteros sentidos profundos si bos at a afrigurare a pustis de àere lèghidu su libru galanu e berdaderu de Nicolau Migheli, iscritore, òmine de cabale e amigu meu istimadu.

Connoschidore che a pagos de s’istòria sarda,de su tempus coladu, de sas giuras sardas de tando, de s'annestru e de s'intragna de sos òmines in sas sumanas passadas. Li torro gràtzias meda e unu cumbidu li fatzo:cando est chi amus a gosare de un'òpera in sardu, iscrita dae tene?

S’istòria berdadera de Diegu Henares de Astorga. Imprentadu dae  Arkàdia in sa collana Eclypse.
(Tìtulu originale: La storia vera di Diego Henares de Astorga.Nicolò Migheli.Edizioni Arkadia.Collana Eclypse.)

Leade·bos·lu e leghide·bos·lu.

Ais a bìdere chi non bos nd'ais a pentire.

A nos lèghere sanos.